नेपाल टेलिकममा जनजातीलाई दीएको सिटले सब्बैको टाउको दुखेको छ.......

नेपाल टेलिकममा जनजातीलाई दीएको सिटले सब्बैको टाउको दुखेको छ।सबैभन्दा धेरै जनजातीहरु को नै,के जनजतिहरु एकदम कम नै छन र तेती कम सिट?के ५०-६० किसिम का जनजतिहरुलाई त्यो उचित होला त?यो त सरासर राज्यको बिभेदकारी निती हो,यसरी कहिलै पनि जनजतिहरु मुलधार सम्रचनामा आउने छैनन।दोस्रो अन्य जतिहरु यस् कदमलाई एकदम नकरात्मक तरिकाले हेर्नुहुन्छ,उहाहरु ठन्नु हुन्छ कि हामी जनजातिहरु मागेर उहाहरुको भाग खोसी रहेकोछौ।तर यो पक्कै पनि होइन हामी खुल्ला प्रतिस्प्रधा मा जान तयार छौ,हामीले राज्य सँग मागेर लिने होइन,राज्य त हाम्रो पनि हो,राज्यले हामीलाई पनि आफ्नो सम्रचनामा लिनु पर्छ,हाम्रो अधिकार पनि हो।तर राज्यले हामीलाई आफ्नो सौतेनी जस्तो गरेर भिक दिन खोजेको छ। यो अबस्ता मा हामीले हाम्रो आवाज उठआउन अबस्यक छ।हामी भिखरी होइनौ यो देशको नागरिक हौ। ।

Father's Day

Do all the father's celebrate father's day.........? I don't know the answer but I don't think we need this day to see our father's. They are the one to bring us up in this world they are always in our every breath and every drop of our blood......so we represent them in thins world.
This day might be special but not for those who are close to their parents but to those who are staying far way not by distance but by heart.

A new experience.....

I had been hearing about the Gurukul theater group since a long time but I personally had not been there. I read lot of articles about the plays being screened through papers and blogs. But last week I was able to visit there and watch the drama "EDIPUS". That was a great experience to me, since most of the time we watch television drama we have forgotten the real acting.
The actor who donned as Edipus was superb, and I congratulate him for doing such a pathetic and hateful character. The stage will give us the aroma of real time event and I hope to continue that experience further and further. I think they are the real actors who have marginalized themselves in the real event.

के गर्न सकिन्छ?

काठमाडौं मा सवारी साधन को चाप धेरै नै बढ्दो छ। तेसैगरी भाडा दर पनि। तर कसैले पनि सोच्न नभ्यएको होला कि कसरी त्यो भाडा दर लाई र सवारी चाप लाई कम गर्न सकिन्छ भनेर। काठमाडौं खासै ठुलो ठाउँ त होइन तर पनि किन यहाँ यती धेरै सवारी साधन हरु छन त? के सरकार को कम्जोरी हो कि राम्रो निती नभएको? या यहाँ बस्ने हरु को इक्च्या नै तेइ हो?
काठमाडौं मा सवारी साधन को चाप धेरै नै बढ्दो छ। तेसैगरी भाडा दर पनि। तर कसैले पनि सोच्न नभ्यएको होला कि कसरी त्यो भाडा दर लाई र सवारी चाप लाई कम गर्न सकिन्छ भनेर। काठमाडौं खासै ठुलो ठाउँ त होइन तर पनि किन यहाँ यती धेरै सवारी साधन हरु छन त? के सरकार को कम्जोरी हो कि राम्रो निती नभएको? या यहाँ बस्ने हरु को इछ्यानै तेही हो? नत्र भने ५-१० वटा ठुलो बस ले पुग्ने ठाउँ मा किन १५-२० वटा माईक्रो बस प्रयोगमा छ, फेरी त्यो माईक्रो मा १५-२० जना पनि खोची खोची राक्छन, के ठुलो बस राखेर धेरै जना लाई सस्तो मुल्य मा सुबिधा दिन सकिन्दैन? साझा बस को सेवा र अहिलेको बस हरु को सेवा मा कती अन्तर छ त्यो त अनुभबी हरु लाई नै थाहा छ।
छोटो रुट मा धेरै साना साधनहरु लाई चल्न दिनु भन्दा थोरै ठुलो साधनहरु राखे इन्धन पनि बच्छ, चाप पनि कम हुन्छ अनी पप्रदुसन पनि घत्तछ। तर नेपाल मा को छ र देश को बारेमा सोच्ने सबै ब्यापारी र शाहुहरु छन। उनिहरुको नै मिलेमतो मा सरकार पनि चल्छ अनी उनिहरुलाई फाईदा हुने काम र नियम बनाइ दिनछन। किनकी हाम्रा स्वछ छबी का नेताहरु उनिहरु द्वरा नै पालिएका हुन्छन। तेसै ले अब इनिहरु को पछाडि हिंड्नु भेनेको मुर्खता हो। अब जागरुप भएर अगाडि आइएन भने नेपाल नेपाल रहन्न।

गिदी मा आको कबिता

यसो नेट मा बस्दा रबी खम्बु भाईले अप्पलोड गर्नुभएको फोटो हेरेर गिदी मा आको कबिता हो तर सिर्सक छैन, पढेर आफ्फै सिर्सक सोच्नु होला।

साचै काठमाडौं को मान्छेहरु को मानबीयता मरेको हो त, कि आफ्फै मारेर बसेका हुन?
म केही भन्न सक्दिन, तर साचै काठमाडौं फरक भएको छ।
काठमाडौं उजाडीदै छ, हिजो भन्दा आज र आज भन्दा भोली अझ उजाडिनेछ।
र काठमाडौं संगै सारा देश उजाडीएको आभास हुन थालेको छ।
यूरोप र अमेरिका को मोहले सब नतमस्तक छन।
तेसैले त रोधी, साकेला, लोह्सार, दशै अनी तिहार उतैतिर मौलाएको छ।

यो हाम्रो विवस्ता हो कि हाम्रो वेवास्ता, आत्मा मुल्यकन गर्नै छ।
बिदेशी भुमीमा दोस्रो नागरिक भएर मात्र होइन नेपालमा नै गौरब को जीवन जीउन छ।
हिजो हामी मुर्ख थिऔ र त वीर थिऔ तर आज हामीमा चेतना पक्कै नै छ।
र त आज हामीलाई वीर हुनुछैन, बरु बिकास को नेत्रित्व हुनु छ।

पुनआगमन

अफ्फै ले केही पनि सुरु नगरे केही पनि सुरुवात हुँदैन र केही परिवर्तन पनि। अफ्फै लाई प्रस्न गरौ के मैले कसैको लागि या देशको लागि केही गरे त? अब अरु लाई दोश लागाउनु भन्दा पनि आँफै सचेत हुनु राम्रो होला। म क्रान्तिकारी होइन तर म क्रान्ति गर्छु आफ्नो लागि, समाज को लागि र देश को लागि।